Van politieke onwil naar een moedig beleid

Persbericht | 12 mei 2010

Vluchtelingenwerk presenteert partijvoorzitters haar politiek eisenpakket

Van politieke onwil naar een moedig beleid

De afgelopen legislatuur werd een zeer bochtig parcours afgelegd inzake asiel en migratie. De bevoegdheden verhuisden meermaals van beleidsverantwoordelijke.

En hoewel de oorzaken voor de opvangcrisis divers zijn, is het oplossen van deze crisis te lang verhinderd door politieke onwil, die uitmondde in onmacht toen de crisis ontspoorde.

De opvangcrisis staat voor Vluchtelingenwerk symbool voor een falend beleid. Bovendien slaagde deze regering er niet in om een aantal opgestarte processen naar behoren te beheren en af te werken.

Ook op andere vlakken werd te weinig beleid gevoerd, ook al werd heel wat voorbereidend werk verricht of lag er interessant evaluatiemateriaal voorhanden.

Dit is de verantwoordelijkheid van een ploeg.

De ontslagnemende regering liet voor de nieuwe regering volgende asielwerven braak:

· Opvangcrisis: asielzoekers overleven op straat door een gebrek aan opvangplaatsen en doordat middelen voor de opvang van asielzoekers vaker wel dan niet pasmunt waren voor partijbelangen

· Asielprocedure: de waardevolle evaluatie van de asielprocedure werd niet gebruikt

· Stijgende asielaanvragen: er is nood aan analyse van de oorzaken in plaats van angstige reacties

· Opsluiting van vreemdelingen: er werd te weinig gedaan met de aanbevelingen van de Federale Ombudsman

· Terugkeerwoningen: er werd een succesvol pilootproject gestart met een alternatief voor het opsluiten van gezinnen met kinderen, maar zonder wettelijke basis

· Resettlement: ook hier werd een pilootproject gestart, maar dat leidde niet tot een structureel engagement om verder vluchtelingen te hervestigen in ons land

· Terugkeerbeleid: er werd te weinig visie en beleid ontwikkeld om het door iedereen gehuldigde principe van de voorrang van vrijwillige terugkeer op gedwongen terugkeer ook in de praktijk om te zetten

De eisen van Vluchtelingenwerk in een notendop:

· Een kwaliteitsvol opvangbeleid

- De opvangcrisis bezweren door de snelle opening van bijkomende structurele plaatsen

- De hotelopvang afbouwen

- De opvangwet sneller uitvoeren

· Een kwaliteitsvol beschermingsbeleid

- Asielzoekers in het kader van de Dublin-verordening (asielzoeker terug sturen naar eerste land waar ze EU binnenkwamen) enkel overbrengen naar een andere lidstaat van de EU indien ze daar recht op bescherming, opvang en begeleiding krijgen die voldoen aan de Europese en internationale normen.

- Het pilootproject ‘resettlement’ omzetten in een structureel engagement met jaarlijks nieuwe hervestigingsoperaties

- De Raad voor Vreemdelingenbetwistingen bevoegd maken om zelf dossier volledig te onderzoeken. Het eenvoudiger maken voor asielzoekers om ook in beroep hun dossier aan te vullen met nieuwe elementen.

· Een kordaat maar humaan terugkeerbeleid

- Spreek niet langer van ‘kordaat uitwijzingsbeleid’, maar van een ‘kordaat en humaan terugkeerbeleid’. Mensen wijs je niet uit, je begeleidt hen naar een terugkeer in een dwingend maar flexibel traject.

- Intensieve begeleiding van asielzoekers door trajectbegeleider rond verblijf én terugkeer. Dit in een sluitend traject van begin tot einde.

- Vrijwillige terugkeer voorrang geven op opsluiting. Opsluiten als uiterste maatregel wettelijk verankeren. Een principieel verbod op de opsluiting van kinderen wettelijk verankeren. Alternatieven voor opsluiting verder ontwikkelen.

De eisen van Vluchtelingenwerk zijn een duidelijke vraag naar een moedig en kwaliteitsvol asiel- en terugkeerbeleid.

Een beleid waar de fundamentele rechten van alle mannen, vrouwen en kinderen op de vlucht en de belangen van de staat hand in hand gaan.

Als bijlage vind je het volledige politieke eisenprogramma van Vluchtelingenwerk voor de Federale verkiezingen op 13 juni 2010.

Dit werd reeds aan de democratische partijvoorzitters bezorgd.

Meer info? Eef Heylighen – persmedewerker Vluchtelingenwerk –

eef@vluchtelingenwerk.be – 0473 88 65 97 begin_of_the_skype_highlighting 0473 88 65 97 end_of_the_skype_highlighting

Politiek eisenpakket federale verkiezingen 2010.pdf 602 kB Weergeven Downloaden

Verkiezingen 2010: thema's of koppen?

Invloed

Siegfried Bracke gaat naar eigen zeggen in de politiek uit 'ergernis'. Sta me toe het ergerlijk te vinden dat hij meteen een 'verkiesbare plaats' krijgt aangeboden. Dat wil zoveel zeggen als dat de N-VA hem een parlementzetel aanbiedt, nog voor de kiezer zich heeft uitgesproken. Zoiets noem ik geen eerlijke verkiezingen. De vraag is dus: had Bracke die stap ook gezet als hij lager op de lijst was terechtgekomen, waarom niet als lijstduwer? Dan zou de kiezer bepalen of hij in het 'pluche' mag gaan zetelen. Het zou zo'n overstap naar de politiek alleszins geloofwaardiger maken. Voor de heer Anciaux en mevrouw Lieten maak ik me overigens dezelfde bedenking. Waarom zo hoog op de lijst en waarom is het in verkiezingslogica 'evident' dat daar geen andere waardevolle mensen een plaats krijgen? Wat is daar democratisch aan?

Ivan De Vadder schrijft in zijn boek zeer terechte kritiek. Hij heeft zijn werk als journalist gedaan en blijft dat doen. Hij bewijst daarmee dat iedereen aan politiek kan doen vanuit zijn vakgebied, zonder meteen het recht op een 'zitje' op te eisen en zelfs zonder partij te kiezen, bijvoorbeeld door je uit te spreken voor democratische principes en fatsoen.

Mensen die zichzelf relevant vinden in de politiek, zijn niet relevant. Mensen die voor zichzelf bepaalde principes hanteren en zich daaraan houden, zijn relevant, binnen de politiek, maar ook daarbuiten.

En voor we het over Vlaamse eisen en Vlaamse principes hebben, moeten we ons eerst eens indenken hoe we zouden reageren als we in een andere situatie waren geboren. Zouden we dan ook zo brullen? Of harder, want er is groter onrecht in de wereld dan wat 'de gemiddelde Vlaming' op z'n bord krijgt.

Let wel, ik schrijf de 'gemiddelde' Vlaming. Want het is door het gebrul van enkelen, dat grote onrechtvaardigheden zoals armoede en werkloosheid ondergesneeuwd raken, ondergronds blijven en zich verspreiden als een Mexicaanse olievlek.

Dit opiniestuk van Jo Creten verscheen als reactie op de opinie 'De niet zo onverwachte outing van Siegfried Bracke' van Christophe Callewaert op de internetkrant De Wereld Morgen.